ผู้ที่เสี่ยงต่อการขาดแคลเซียม
1.วัยผู้ใหญ่ (26 50 ปี) เมื่ออายุ 30 ปี การสะสมแคลเซียมในร่างกายจะหมดไป ขณะที่การสลายตัวของกระดูกกลับเพิ่มสูงขึ้นตามอายุ โดยเฉพาะเพศหญิง พบว่าเริ่มเกิดปัญหาโรคกระดูกตั้งแต่อายุ 40 ซึ่งเร็วกว่าเพศชายถึง 20 ปี เพราะการดูดซึมแคลเซียมได้น้อยกว่าเพศชาย ทำให้การสะสมแคลเซียมน้อยตามไปด้วย แคลเซียมที่สะสมอยู่ในกระดูกจึงถูกดึงออกมาใช้ จนเกิดปัญหาโรคกระดูกสูงกว่าเพศชาย
2.วัยสูงอายุ (51 ปีขึ้นไป) เป็นวัยที่ประสิทธิภาพการดูดซึมแคลเซียมต่ำ ทำให้มีโอกาสสูญเสียแคลเซียมออกจากกระดูก โดยเฉพาะหญิงวัยหมดประจำเดือน เพราะฮอร์โมนเอสโตรเจนและการสร้างวิตามินดีลดลง บางรายอาจกระดูกหักได้เพราะแบกรับน้ำหนักตัวไม่ไหว โดยเฉพาะ กระดูกสันหลัง กระดูกต้นขาและแขน โดยโรคดังกล่าวจะไม่แสดงอาการใดๆเลย จนกว่าจะมีอาการกระดูกหัก
3.สตรีมีครรภ์/สตรีให้นมบุตร แม่จะต้องถ่ายทอดแคลเซียมสู่ลูก เพื่อการพัฒนาโครงสร้างร่างกายของทารกในครรภ์ การได้รับแคลเซียมไม่เพียงพอจะเกิดผลเสียทั้งแม่และลูก เช่น แม่มักจะมีอาการปวดกล้ามเนื้อโดยเฉพาะน่อง, ปวดเหงือกและฟัน จากการศึกษาพบว่า สตรีมีครรภ์เป็นตะคริวถึง 26.8% มักเริ่มมีอาการตั้งแต่อายุครรภ์ได้ 25 สัปดาห์
4.ผู้ที่สูบบุหรี่/ดื่มแอลกอฮอล์ ชา กาแฟ เพราะสารนิโคติน, แอลกอฮอล์, คาเฟอีน จะกระตุ้นให้เกิดการหลั่ง Adrenaline ซึ่งทำให้เกิดการย่อยสลายกระดูกมากขึ้น
5.ผู้ที่ผอมบางกระดูกเล็ก มักจะมีการสะสมแคลเซียมในกระดูกไว้ในปริมาณน้อย
6.ผู้ที่ทานอาหารไม่ครบ 5 หมู่ หรือนักมังสวิรัติ ทำให้โอกาสได้รับแคลเซียมที่เพียงพอต่อวันมีน้อย
7.ผู้ที่แพ้นม เพราะนมเป็นแหล่งที่อุดมไปด้วยแคลเซียม
8.ผู้ที่มีปัญหาต่อมไร้ท่อ ทำให้มีการดึงแคลเซียมออกจากกระดูกมากกว่าคนปกติ
9.ผู้ที่มีประวัติครอบครัวเป็นโรคกระดูกพรุน